ถ้าใช้ของปลอมแล้วไม่มาอวดศักดิ์บารมี...ก็ไม่มีปัญหาค่ะ
ในสังคมบางสังคม คนเค้าไม่สามารถ afford ของจริงได้อ่ะค่ะ....อันนี้เจอมากับตัวตั้งแต่ไปเปิดร้านกาแฟค่ะ....พนักงานขายของในโลตัสส่วนใหญ่ เค้าจะภูมิใจกับกระเป๋าปลอมตลาดโรงเกลือพวกรุ่น "คิดเอง ทำเอง รังสรรค์เอง" มากๆเลยนะคะ
อวดกันแบบว่า...เนี่ย 2 พันเชียวนะ ...ประมาณนี้จริงๆค่ะ ซึ่งมันเกือบเท่ากับครึ่งนึงของเงินเดือนเค้าเลยอ่ะค่ะ....แล้วเค้าตะบี้ตะบันซื้อ แบบว่าไม่ดูรายได้ของตัวเองเลยนะคะ....อันนี้ก็ได้แต่เห็นแล้วเสียดายสตางค์แทนอ่ะค่ะ
ทีแรกๆก็ "หมั่นไส้" นะคะ โดยเฉพาะตอนที่บอกว่า กระเป๋าอะไรอ่ะ "เหี่ยวๆ" (เค้าหมายถึงบาลองอ่ะค่ะ) หรือตอนที่ชอบมาหยิบมาจับของเรา แล้วถามว่า "เท่าไหร่" ...5555....ไอ้เราก็ได้แต่ยิ้มๆค่ะ
แต่ตอนนี้ก็บอกได้คำเดียวว่า "เข้าใจ" ค่ะ...เพราะมันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆของเค้าอ่ะค่ะ.....ไปๆมาๆ....กลับเป็นข้อดีด้วยค่ะ ยิ่งถ้าเราไม่คิดมากนะคะ....เพราะเค้าทำให้เรารู้จักมีความสุขกับสิ่งที่เรามีและเป็นมากๆเลยค่ะ....หลายๆครั้งที่เราอยากได้นู่นได้นี่.....ปรากฏว่าพวกเค้าเองแค่เรื่องกินแต่ละวันก็เรื่องใหญ่แล้วอ่ะค่ะ....เลยทำให้เราเห็นคุณค่าของเงินที่เราเคยใช้มากๆค่ะ
ที่พิมพ์มานี่...ไม่ได้แปลว่า...เรา"ดูถูก" เค้านะคะ.....แต่ในบางครั้งเมื่อเราได้เห็นคนที่ "มีน้อย" หรือ "ไม่มี" แล้วเค้าพยายามดิ้นรนจริงๆอ่ะค่ะ.....มันทำให้เราเห็น "ความสุข" รอบๆตัวเราเลยค่ะ