forget_me_not

ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนนะคะว่า blog แรกที่เขียนคือ--> "แนะนำแบรนด์ค่ะขายเดรส..."
พิมไม่ได้ตั้งใจเขียนอ่ะ พอดีมันมีปุ่ม post blog อยู่ตรงมุมขวา อ่ะแล้วพิมก็ click ไปโดน
แล้วตัวเองก็พึ่งสมัครมาเป็นสมาชิกเนอะ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร กฏก็ยังไม่เคยจะอ่านอ่านะ 55
ก็กลายเป็น post blog ของตัวเองเป็นครั้งแรกไปโดยบังเอิ๊ญ บังเอิญ (WM จ๋าอย่าลงโทษนู๋เลยนะจ๊ะ นู๋ขอโทษจ้า)
มาคราวนี้ตั้งใจจะมา post จริงๆแล้วค่ะ เป็นการ post ครั้งแรก(แบบตั้งใจ 555) เพราะอยากจะ update ข่าวคราวการในการวิ่งตามฝัน ในการเปิดร้านขายเสื้อผ้าของตัวเอง ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จ หรือ ล้มเหลวก็ตามค่ะ เหมือนเป็นบันทึกในแต่ละย่างก้าวของพิมและน้องๆ และอาจเป็นประโยชน์สำหรับเพื่อนๆ sbn ที่อยากจะทำธุรกิจของตัวเอง อาจจะเป็นตัวอย่างที่ถูก หรือ ผิด พิมก็ไม่สามารถคาดเดาได้ แต่สิ่งที่เป็นข้อเท็จจริงสำหรับวันนี้ เวลานี้คือ เหนื่อยมั่ก มั้ก เหนื่อยและกดดัน และเครียดด้วยค่ะ เป็นความรู้สึกที่การทำงานออฟฟิตของพิม ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน
(ทุกวันนี้ก็ยังทำงาน ออฟฟิตไปด้วยค่ะ ) แต่มันมีบางสิ่งที่แปลกๆค่ะ มันบอกไม่ถูกนะ
ทุกครั้งที่มีลูกค้าชื่นชม ผลงานของร้านเรา ความเหนื่อย ความเครียดตรงนั้น มันแว๊บ หายไปทั้งหมดเลยค่ะ ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกันอ่ะ แต่ก็บอกได้อย่างนึงนะว่า ไม่เสียใจเลยที่ได้เริ่มทำมันขึ้นมา จะสำเร็จหรือล้มเหลวก็ตามเหอะ จะขอวิ่งต่อไปจนกว่าจะหมดแรงวิ่งค่ะ สู้สู้^_^